کتاب نورعلی اثر علیرضا اشرفی نسب

شهید نورعلی شوشتری سرباز بود. در مسابقات تیراندازی ارتش اول شد. گذاشتندش گماشته پسرخاله شاه. راضی نبود. می گفت اوضاع خانواده اش اصلاً خوب نیست و هیچ قید و بندی ندارند. از غصه مریض شد. چند روزی بازداشتش کردند. گفتند: اگر اینجا بمانی، می بریمت گارد شاهنشاهی. زیر بار نرفت. گفت:" دین و ایمانم را به هیچ قیمتی نمی فروشم". فایده ای نداشت، او را انداختند بیرون… مادرش که فوت کرد، برگشت روستای ینگجه. مینی بوس خرید. از روستاهای اطراف مسافرها را سوار می کرد تا قوچان. هر روز به شاگردش می گفت: "اگر کسی نداشت، کرایه نگیر." همیشه ده پانزده نفری مهمانش بودند!
گفت: "یک لیست تهیه کن از خانواده های فقیری که سرپرست شان توی درگیری با نیروهای انتظامی کشته شده اند یا به خاطر قاچاق مواد مخدر اعدام شده اند. می خواهم برای شان کمک بفرستم." همه بُهت شان زد. یکی یکی اعتراض کردند که اینها بچه های ما را شهید کرده اند و با نظام مشکل دارند و ... . اما نورعلی روی حرفش بود. گفت:"حالا سرپرست شان یک کار اشتباهی کرده چه ربطی به خانواده آنها دارد؟! بچه های اینها که مجرم نیستند. اگر ما زیر پر و بال این خانواده ها را نگیریم جذب دشمن می شوند ."خودش هم به آنها سر می زد. پیگیر بود تا برای تحصیل بچه هایشان مشکلی پیش نیاید. برایشان کتاب و لوازم التحریر می فرستاد.