کتاب اردی‌بهشت نام دیگر توست

مرد اسلحه‌اش را از روی دوشش برمی‌دارد. می‌گیرد رو به من. حس می‌کنم الان است که محمد از جا برخیزد. با سر اسلحه‌اش پوشیه‌ام را عقب می‌زند. عصبانی می‌شوم. سرم را برمی‌گردانم رو به مامور. نمی‌دانم چه می‌شود که تا این حد شجاع می‌شوم. با تغیر خیره‌خیره نگاهش می‌کنم. او هم با دقت به خال‌های آبی بالای ابرو و زیر چانه‌ام نگاه می‌کند. دوباره چشمان سرمه کشیده‌ام را برانداز می‌کند. زود پوشیه‌ام را می‌کشم روی صورتم. منتظر واکنش مامور هستم. لحظاتی با خودش کلنجار می‌رود و راهش را می‌کشد و به ته هایس می‌رود. ..