کتاب اشک دشمن

او هم جاسوس است و هم جاسوس نیست... او همانند قهرمان سیرک است که چهره اش را با رنگ های گوناگون می پوشاند و شخصیت واقعی خود را پنهان می کند تا مردم چهره ی واقعی او را نبینند. او بر فراز ریسمانی که بر روی آتش کشیده شده است راه می رود ... در چپ و راستش آتش شعله می کشد و اگر او به یکی از آن دو طرف خم شود، بی تردید در آتش سقوط می کند ... او باید به هر قیمتی به آخر این طناب برسد و شاید اگر می دانست چه زمانی به آخر این طناب می رسد، عبور از آن برایش آسان تر می شد ... او پنج سال است که همچان می رود و می رود ... از همان زمان که پذیرفت تا وارد این بازی - اگر تعبیر درستی باشد- شود. از همان زمان که احساس کرد می خواهد کاری برای وطنش انجام دهد ... و هرگاه که گامی بر می داشت، محال بود که دیگر از آن پا پس بکشد ... پس براستی چه زمان سرانجام این راه را خواهد دانست؟ که این بیخبری همان شکنجه حقیقی است.