کتاب سرو دربند

محمد پس از بازگشت از سفر جهادی با دانشجویان به سیستان و مشاهده  محرومیت مردم آنجا و در زمان دانشجویی که در تهران بود، کوره‌ای اختراع  کرد که با نفت سیاه یا مازوت و آب قابل استفاده بود.

ابعاد تقریبی  کوره ۳ در ۴ متر بود و در هر جایی قابلیت بهره برداری داشت. انگیزه‌ی محمد  از ساخت کوره این بود که نقاط محروم کشور که خانه‌هایی از گِل داشتند با  استفاده از این کوره، خانه‌های آجری بسازند.

طرز کار کوره به شکلی  بود که از مخلوط شدن ماده‌ی سوختنی ارزان قیمت با آب، حالتی انفجاری پدید  می‌آمد که حرارت بالایی تولید می‌کرد و در مدت زمان کوتاهی خشت خام را  می‌پخت.

افراد زیادی برای خرید امتیاز کوره به محمد مراجعه کردند،  ولی امتیاز کوره را به جهاد دانشگاهی داد تا رایگان در اختیار مردم محروم  قرار گیرد.

محمد در آن زمان، ایام دانشجویی را سپری می‌نمود و اوقات فراغت از درس، همچنین ساعاتی از شب را سرگرم کار بر روی کوره بود.

او  به خاطر جوشکاری بی‌وقفه، که غالباً بدون امکانات امنیتی بود، شب‌ها هنگام  استراحت، سیب زمینی خام روی چشمانش می‌گذاشت تا درد چشم را التیام بخشد.

با  تصویب و شروع کار کوره، زمین خالی در پشت دانشگاه صنعتی شریف تهران، در  اختیار محمد قرار گرفت تا تاسیسات اولیه کوره را در آنجا طراحی کند.