کتاب سه ماه رویایی

يك شب راه  افتادم بروم مسجد براي نماز مغرب و عشا. هيچ وقت يادم نمي رود. داشتم مي  رفتم كه از دور ديدم كاظم از خانه زده بيرون و دارد با عجله مي رود به سمت  مسجد.

از دور نگاه مان به هم افتاد. من عادي داشتم راه مي رفتم و او در حال دويدن بود. منتظر بودم بايستد، ولي تا مرا ديد دستي تكان داد و دوان دوان رفت به طرف مسجد. چون نماز شروع شده بود. حتي فكر نكرد كه مثلا  بايستد تا با هم برويم؛ دويد كه به نماز جماعت برسد. چقدر به حالش غبطه مي  خوردم. هم خودش اهل شركت در نماز جماعت بود و هم توصيه مي كرد كه همه  خودشان را به نماز برسانند.