کتاب شهید عزیز

جبهه الحاضر که بودیم وقت ناهار هرکس که می توانست خودش را به سفره ناهار یا شام می رساند. بچه های با صفایی بودند که وقتی دور هم می نشستند حال و هوای بی نظیری بین دوستان ایجاد می شد. محمود هم خودش را به سفره می رساند. وقتی می آمد با شوخ طبعی بی نظیری که داشت جمع ما را گرم می کرد. گاهی از شوخی هایش آنقدر می خندیدیم که ریسه می رفتیم.
آن ایام موقع ناهار و شام به ما نوشابه های پپسی هم می دادند برخی دوستان معتقد بودند که این نوشابه ها تحت مالکیت صهیونیست ها است و استفاده از آن به نوعی حمایت مالی از اسرائیل محسوب می شود. آنها تاکید می کردند پول این نوشابه ها تبدیل به گلوله می شود و به قلب مسلمانان فروخواهد رفت. برای همین خودشان نمی خوردند و به دیگران هم توصیه می کردند از آنها استفاده نکنند. محمود با اینکه با نظر آنها موافق بود گاهی سر به سرشان می گذاشت و وقتی سر سفره می آمد به یکی از همسفره ای ها می گفت: «داداش! یکی از اون پپسی های اصل اسرائیلی رو بده!».
آن را می گرفت و دربش را باز می کرد و سر می کشید و بعدش یک « سلام بر حسین!» بلند می گفت. بعدش هم خنده کنان می گفت: «چه حالی می دهد نوشابه اسرائیلی بخوری و آخرش بگویی سلام بر حسین علیه السلام!». با این حرف ها آنقدر ما را می خنداند که نمی فهمیدیم کی غذایمان را خوردیم.