کتاب نمک گیر

آقای رحیمی چاووشی را شروع می‌کند. پای هر تیر ده پانزده نفر آدم قوی هیکل پابرهنه ایستاده‌اند و دسته را سفت چسبیده‌اند. پهلوان‌ها روی بام با تمام قدرت طناب‌ها را گرفته‌اند. با «یا حسین» چاووشی پوش از زمین کنده می‌شود و قلب‌ها از سینه. حسینیه ‌می‌لرزد. یا حسین! آنقدر حسین را می‌کشد تا همه دم بگیرند! حسین حسین حسین حسین! مردها هم تیرک به دست و ذکر بر لب می‌گویند و دایره‌وار می‌دوند. تیرها توی دستشان تاب می‌خورند دور حسینیه تا کم‌کم عمود شوند. پایشان محکم شود روی زمین و پوش میزان شود توی آسمان. پوش که بالا می‌کنیم صلوات می‌فرستیم و می‌نشینیم به آب و شیرینی خوردن... .