توضیحات اجمالی
مشتمل بر رهنمودهای اخلاقی حاج اسماعیل دولابی است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: محبوب هیچ وقت محب خودش را عذاب نمی کند. تأدیب می کند، عذاب نمی کند. مثالش خود شما. بچه ات را دوستش داری، این بچه را وقتی می زنی، عذاب نمی کنی، تأدیب می کنی. تأدیب از محبت است، دوستش دارد. خدا هم مرحمت می کند، ائمه ( علیهم السلام ) هم مرحمت می کنند، دوستان خودشان را تأدیب می کنند، به واسطه ی خطا، به واسطه ی کوتاهی، تأدیب می کنند، اما عذاب را محال است بکنند.
محمداسماعیل دولابی معروف به حاج اسماعیل دولابی (زادهٔ ۱۲۸۲ – درگذشتهٔ ۹ بهمن ۱۳۸۱)، عارف عرفی گرای شیعی بود؛ و در جلساتی که سال ها در تهران برگزار می کرد به بیان مفاهیم عرفانی به روش تخاطب دو سویه (با مخاطب) بازگو می کرد. وی در آرامگاه حضرت فاطمه معصومه (س) در قم به خاک سپرده شد.
محمداسماعیل دولابی در روستای دولاب از توابع تهران زاده شد. در جوانی به شغل کشاورزی اشتغال داشت و در عین حال به صورت آزاد به دانش آموزی در جلسات علمای دینی معاصر مانند آیت الله سید محمد شریف شیرازی، آیت الله شاه آبادی، آیت الله تقی بافقی، شیخ غلامعلی قمی و شیخ محمدجواد انصاری پرداخت.
دیدگاه خود را بنویسید