کتاب ذوالفقار اثر علی اکبری مزدآبادی

من در ابتدای حضور در سیاه عضو مرکز آموزش سپاه کرمان بودم و مرکز آموزش آن وقت خودش را مسئول نیروهای حاضر در جبهه می دانست؛ چون هنوز یگان رزم استان تشکیل نشده بود و به نوعی صاحب نیروها بود.
آن سال ها دو واحد در سپاه محوریت داشتند: یکی واحد عملیات و دیگری واحد آموزش که به همین دلیل، برای سرکشی به نیروها و اطلاع از وضعیت آن ها به اهواز رفتم. وقتی ما به خط کرخه کور رسیدیم ، خاکریز زده بودند و ما آمدیم برای بازدید از خاکریز.
بچه ها آن جا در حدود یک گروهان بودند. من و آقای مهاجرانی با هم آمدیم پشت خاکریز می رفتیم بالا. لب خاکریز ایستاده بودیم و خط عراقی ها را نگاه می کردیم، ایشان کلاه آهنی هم سرش بود. ناگهان دیدیم که افتاد. تیر خورده بود توی پیشانی اش. فورا به بیمارستان اعزامش کردیم آمدم اگلف» نزد «حسن باقری» و گفتم: می خواهم توی جبهه بمانم. نمی خواهم برگردم کرمان.» پرسید: «می خواهی چه کار کنی؟» گفتم: «فرقی نمی کند. هر کاری که در توانم باشد، انجام می دهم.» ایشان مرا فرستاد به جبهه ی شوش، آن وقت هم فرمانده ی جبهه ی شوش مرتضی قربانی بود.
مرتضی جبهه را آماده می کرد برای عملیات فتح المبين» که البته من این را نمی دانستم . در هر حال آن جا به عنوان جانشین مسئول خط، شروع به کار کردیم. برادری به نام اکبری، مسئول خط بود و من جانشین آقای اکبری معرفی شدم.