کتاب خاطرات یک لباس شخصی از انتشارات سدید

راوی این کتاب از اتفاقات تلخ و وحشتناکی می‌گوید که به اسم اعتراض انجام دادند و اوضاع کشور را چگونه به آشوب کشیدند و به اموال عمومی مثل بیمارستان‌ها، اتوبوس‌ها و بانک‌ها آسیب رساندند. او در روایت خود نشان می‌دهد چگونه نیروهای بسیجی مخلص و جان بر کف جهت حفظ امنیت شهر و جلوگیری از آسیب به اموال عمومی با دست خالی مقابل آشوبگران می‌ایستادند و معاندین از هرگونه آسیب به این جوانان ابایی نداشتند. برخلاف تصوری که نسبت به گروه‌های لباس شخصی وجود دارد که آن‌ها را افراد تندرویی نشان می‌دهد که از طرف حاکمیت اجازه دارند هرگونه خشونتی را اجرا کنند در این کتاب شاهد هستیم لباس شخصی‌ها در واقع همان مردم عادی هستیم که در زندگی روزمره از کنار آن‌ها رد می‌شویم و تنها تفاوت آن‌ها در این است که برای حفظ انقلاب و اسلامی دغدغه دارند و از فدای جان و مال خود در این راه ابایی ندارند.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

یه نکته‌ی خیلی جالب دیگه‌ای که اونجا به ذهنم رسید و کاملا با چشم قابل رؤیت بود دلبستگی قشر متوسط و رو به پایین نسبت به نظام و انقلاب شاهدش هم اینه که هر وقت راهپیمایی در حمایت از نظام و انقلاب و اسلام و خدا پیغمبر باشه، سیل جمعیت از جنوب به سمت شماله ولی هر وقت درخواست ابطال و سقوط ولخت و پتی راه رفتن و لباس درآوردن و اعتراض باشه هم قیافه‌ها هم مسیرها و هم حتی نگاه‌ها از بالا به پایین میشه. البته قطعاً لازم به تذکر نیست که حتماً این موضوع استثنائات و اونائی هم داره و با خط کش نمیشه این قسمت بندی رو انجام داد» یه نکته‌ی دیگه هم که برام خیلی جالب بود میزان احساس اشتراک بود که با هم داشتن خیلی نمیخوام وارد این مباحث بشم ولی با چند نفرشون که صحبت می‌کردم می‌دیدم حجم وسیعی اطلاعات دارن ولی همش رو اگر خلاصه می‌کردیم ۸-۷ تا جمله‌ی مشترک می‌شد. احساس می‌کردم یک نفر به صورت بسیار جانانه و با لحاظ کردن تمامی عواطف و احساسات مشترک انسانی برای تمام این جمعیت یک سخنرانی بسیار اثرگذار کرده.